Μεγαλώσαμε με τις ερμηνείες της. Θαυμάσαμε τη χαρισματική υποκριτική της, το παράστημά της και τη διεθνή σταδιοδρομία της, που μας έκανε περήφανους. 

Ήταν η Ελένη, η Πηνελόπη, η Ηλέκτρα, η Αντιγόνη, μα και η Μπουμπουλίνα, η κυρά Φροσύνη, η Τζούλια Βένερε από το Εμπολι, η Μαρία Παπαδήμου από τα Κανόνια του Ναβαρόνε... Και πλήθος άλλων χαρακτήρων, που ενσάρκωσε υποδειγματικά, καταξιώνοντας την τέχνη του ποιείν ήθος, μια τέχνη που γεννήθηκε στην πατρίδα της - στην πατρίδα μας.

Η Ειρήνη Παπά ήταν, είναι και θα παραμείνει η οικουμενική Ελληνίδα του πνεύματος, θάρρος και παράδειγμα για όλους μας.

Δεν είναι η μόνη. Δόξα τω Θεώ, αυτός ο τόπος (που "δεν είναι τόπος, αλλά τρόπος"), με τους γιους και τις θυγατέρες του, που εκστρατεύουν ειρηνικά στα πέρατα του κόσμου αναζητώντας χρυσόμαλλα δέρατα και προσφέροντας κλάδους ελαίας και πολιτισμού, διαρκώς μας εκπλήσσει.

Και σήμερα υποκλινόμαστε με σεβασμό στη μνήμη της, που δεν είναι μνήμη, αλλά μια αιώνια συνάντηση.