Είναι να απορεί κανείς με τον τρόπο που μερικοί στην Κυβέρνηση αντιλαμβάνονται την έννοια του εθνικού συμφέροντος και την ζημιά που μπορεί να έχουν δηλώσεις τους για τα εθνικά μας θέματα και τον Ελληνισμό.

Ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιώτικης Πολιτικής Χρήστος Στυλιανίδης μιλώντας στην Βουλή έκανε λόγο για την «ανάγκη επίγνωσης του συσχετισμού δυνάμεων», για παραδοχή της «ρεαλιστικής πραγματικότητας» και ότι «η μισή Κύπρος είναι ήδη Τουρκική». Δηλαδή αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι ο ελληνισμός πρέπει να δεχτεί την ισχύ και το ειδικό βάρος της Τουρκίας και να ‘’κάτσει φρόνιμα’’ για να μην υποστεί νέες τραγωδίες. Οι δηλώσεις του κου Υπουργού και της Κυβέρνησης έπρεπε να κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Οι Τούρκοι όσο βλέπουν ενδοτικότητα τόσα περισσότερα διεκδικούν. Δεν το έχει καταλάβει ο εκ Κύπρου κος Υπουργός;

Εάν αυτός, -που όπως είπε- μεγάλωσε στην πράσινη γραμμή της Κύπρου, δεν αναφέρει συνεχώς και με επίταση ότι η μισή Κύπρος είναι υπό παράνομη Τουρκική κατοχή, ποιος θα το διαλαλήσει; Ο Έλληνας Πρωθυπουργός που το 2020 δήλωσε ότι είναι περήφανος που μετέτρεψε μία μικρή οθωμανική επαρχία (εννοώντας την Ελλάδα) σε ένα κράτος πρότυπο στην Βαλκανική; Ή ο κ. Καιρίδης που θεωρεί ότι είμαστε απόγονοι των Οθωμανών και κόπτεται να ανοίξει τα σύνορα των ελληνικών νήσων στους Τούρκους επισκέπτες; Γιατί καλλιεργείται ένα πνεύμα ηττοπάθειας και υποταγής στους Τούρκους;

Μάλιστα ο κ Υπουργός υπερασπίσθηκε, -λίγο καθυστερημένα αλλά καθόλου πειστικά- τον Πρωθυπουργό που στήριξε την υποψηφιότητα της Τουρκίας για τη θέση του Γραμματέα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) αντί αυτήν της Κύπρου. Αν ο τρόπος που πολιτεύεται η Κυβέρνηση αποτελεί περισσότερο υποτέλεια ή ανοησία το αφήνουμε στην κρίση του ελληνικού λαού.

Ρώτησαν κάποτε τον Μακιαβέλι, πως κατακτάται ένας λαός; Και εκείνος απάντησε κυνικότατα: «Ένας λαός κατακτάται μόνον αν σφαγεί μέχρι ενός, γιατί και μία μόνο μία συνείδηση να επιζήσει, θα τη συναντήσετε μετά από εκατό χρόνια». Οι Έλληνες ήταν υπό τουρκικό ζυγό πλέον των 400 χρόνων. Η Εθνική τους συνείδηση όμως ήταν ακμαία και άγρυπνη και στον κατάλληλο καιρό έφερε την πολυπόθητη ελευθερία. Εξάλλου η ελευθερία δεν νοείται στατικά αλλά κυρίως πνευματικά εμπεριέχοντας πνεύμα συνέσεως, βουλής και ισχύος.

Η ΝΙΚΗ πιστεύει ότι όσο θα υπάρχει έστω και ένας Έλληνας με εθνική συνείδηση, κρατώντας σθεναρά τις αξίες της ιστορίας, της γλώσσας μας και της παράδοσής μας, σε μία άγονη βραχονησίδα του Αιγαίου, των Οθωνών ή του συμπλέγματος της Μεγίστης, ή οπουδήποτε αλλού, τότε θα υπάρχει Ελλάδα η οποία στον κατάλληλο χρόνο και Θεού θέλοντος, θα διεκδικήσει τα δίκαια της και την θέση που της αρμόζει στην οικουμένη.